Around March and April of every year, I am usually asked to contribute an article to the annual book of "วันการพิมพ์ไทย". Although I have always been a little worried (due to time constrained and an uncertainty if i could do well), I am grateful for the request because I can still contribute to the printing and packaging industry - the industry I owe greatly to because they put meaning into the things I love. (My apology and appreciation also go to Khun Wirat for patiently waiting for my manuscript)
Earlier, I have always looks for packaging issues to contribute to the book. Lately, my responsibility has shifted significantly and only a small fraction of my time is devoted to packaging. My piece for this magazine has become about human capital development because I still want to contribute what I have learned in my new role to the industry.
ในช่วงเดือนมีนา เมษายนของทุกปี จะมีงานที่มีคนขอให้เขียนให้อยู่เป็นประจำ คือ บทความในหนังสือ"วันการพิมพ์ไทย" ดีใจ (แต่มักแฝงความกังวลว่าจะมีเวลาเขียนหรือไม่ และทำได้ดีแค่ไหน) ทุกครั้งที่ยังได้รับการขอ ให้เขียน เพราะเป็นการ contribute กลับไปให้กับอุตสาหกรรมการพิมพ์ และบรรจุภัณฑ์ ที่ช่วยทำให้งานที่ขอบเป็นงานที่มีความหมาย ในช่วงปีแรก ๆ มักจะเขียนในแง่มุมต่าง ๆ ของบรรจุภัณฑ์ แต่ระยะหลังมานี้มีภาระงานที่แตกต่างไปจากเดิมมาก ถึงแม้จะยังได้ทำงานด้านบรรจุภัณฑ์อยู่บ้าง แต่นับเป็นส่วนน้อย จึงได้เปลี่ยนมาเขียนแง่มุมของการพัฒนาคนมากขึ้น เพราะอยากให้สิ่งที่ได้เรียนรู้ในภาระงานใหม่ ได้เป็นประโยชน์กับอุตสาหกรรมการพิมพ์ และบรรจุภัณฑ์ (ต้องขอโทษและขอบคุณคุณวิรัติ ที่ต้องรอคอยต้นฉบับนานหน่อยนะคะ)
Here is something I wrote this year | นี่คือบทความของปีนี้
Earlier, I have always looks for packaging issues to contribute to the book. Lately, my responsibility has shifted significantly and only a small fraction of my time is devoted to packaging. My piece for this magazine has become about human capital development because I still want to contribute what I have learned in my new role to the industry.
ในช่วงเดือนมีนา เมษายนของทุกปี จะมีงานที่มีคนขอให้เขียนให้อยู่เป็นประจำ คือ บทความในหนังสือ"วันการพิมพ์ไทย" ดีใจ (แต่มักแฝงความกังวลว่าจะมีเวลาเขียนหรือไม่ และทำได้ดีแค่ไหน) ทุกครั้งที่ยังได้รับการขอ ให้เขียน เพราะเป็นการ contribute กลับไปให้กับอุตสาหกรรมการพิมพ์ และบรรจุภัณฑ์ ที่ช่วยทำให้งานที่ขอบเป็นงานที่มีความหมาย ในช่วงปีแรก ๆ มักจะเขียนในแง่มุมต่าง ๆ ของบรรจุภัณฑ์ แต่ระยะหลังมานี้มีภาระงานที่แตกต่างไปจากเดิมมาก ถึงแม้จะยังได้ทำงานด้านบรรจุภัณฑ์อยู่บ้าง แต่นับเป็นส่วนน้อย จึงได้เปลี่ยนมาเขียนแง่มุมของการพัฒนาคนมากขึ้น เพราะอยากให้สิ่งที่ได้เรียนรู้ในภาระงานใหม่ ได้เป็นประโยชน์กับอุตสาหกรรมการพิมพ์ และบรรจุภัณฑ์ (ต้องขอโทษและขอบคุณคุณวิรัติ ที่ต้องรอคอยต้นฉบับนานหน่อยนะคะ)
Here is something I wrote this year | นี่คือบทความของปีนี้
Comments
Post a Comment